Maandagochtend en drukker dan normaal, lijkt het.
Met jetlag-syndromen toch om 8.30 opgestaan.
René vertrok net naar het werk.
Het is wel leuk terug thuis zijn, maar...het was ginder in Wilmore en Barlington toch ook goed leven. NY geeft nog steeds die bruisende "buzz in m'n oren". En, ja, ik kan me nog héél levendig het geluid van de vuilkarren voorstellen in "onze" 32nd street om 4u. elke morgen. Maar dat vervaagt en is tenslotte niks naast de fantastische ervaringen. Stel je voor IK HEB ZITTEN SCHETSEN OP EEN BANKJE IN CENTRAL PARK !!! En de Brooklyn Bridge helemaal teneinde gewandeld...uit noodzaak, we moesten dringend een broodjeszaak opzoeken. We zagen het meteen: Brooklyn is Manhattan niet! Hier valt niet te flaneren.
En de Empire State Building ...je staat er op de 102de verdieping en je ziet heel New York, van de bergen voorbij Harlem, over Queens, Brooklyn, ook Long Island. Je ziet de Hudson naar de Oceaan stromen onder de Verazano's-Narrow-Bridge door, Manhattan, Greenwich Village, de tunnels en de treinverbindingen met New Jersey. We zagen alles schitteren in de zon, de blauwe lucht alles omarmend
Washington...gaven we, na ons bezoek aan de memorials en de fameuze cherryblossoms, Pope Leighey House van Lloyd Wright, Georgetown en al de musea, 7 sterren meer. Een heel mooie, groene stad. We waren ook een paar dagen te gast bij heel lieve amerikanen. Allez, Bill is wel een Nieuw Zeelander en heeft samen met z'n amerikaanse vrouw zoon en dochter een heel stukje van de wereld gezien. Ze kennen Aki al sedert ze stage deed in Wilmington 2 jaar terug. Ze is er altijd welkom. Voor mij heel geruststellend natuurlijk, ze is echt niet alleen in die grote,vreemde wereld.
De laatste week mochten we nog genieten van Aki, Fai, Simba, Prisca en Dennis in Baltimore.
We zagen Fai heel leuk zwemmen en speeltjes aanbrengen die we voor haar in het meer gooiden. Ze kreeg er maar niet genoeg van.
We gingen zondags ontbijten, met ontzeggelijk lekkere pannenkoeken en maple-syrup, bacon met eitjes, toast en ham.
Het laatste weekend waren we gelogeerd in het huisje aan de zee, bij de ouders van Sally en Terry. Sally gidste ons een hele dag door een natuurgebied bezuiden Wilmington, waar de Delaware rivier de oceaan bereikt. We zagen heel wat roofvogels, waadvogels, reigers en net ook nog een wegspurtende vos, heel mooi.
Philadelphia, de laatste stad die we bezochten, was ook schitterend en verrasend
Aki en ik hadden geen zin in Musea en lieten René rustig op zijn tempo zijn tour doen in Philadelphia National Museum: Duchamps, Muchat, de impressionisten en nog een heleboel meer. Er is toch wel dagen kijkwerk aan kunstwerken die we hier zelden te zien krijgen.
Aki en ik gingen dus "stad kijken" in plaats van schilderijen zien. Het werd een heel intressant tochtje, Aki was hier al op verkenning geweest. We gingen het nieuwe, heel modern opgevatte theater bekijken, de artistenbuurt, die vlak naast de oude stad ligt, genoten van een ijs in een hippiestijl-ijssalon.
En toen was het tijd om de vlieger terug te nemen in Phila International Airport......
Als je meer amerika-verhaal wil, hou dan m'n kriskras in het oog. Het kan wel een tijdje duren eer ik alles ingetikt krijg....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Waauw, dat is inderdaad in een notendop wat jullie allemaal gedaan hebben! Ongelooflijk dat jullie dat allemaal in drie weken hebben kunnen doen.
Kleine correctie: Bill en Alcy hebben een dochter Victoria en een zoon William. Het andere meisje dat je daar gezien hebt was Elli, de dochter van Sally en Terry. En om het verhaal compleet te maken: Sally en Alcy zijn zussen en Bill en Terry jeugdvrienden.
Dikke knuffel!!
Een reactie posten