Cloisters in Uptown New York

Donderdag, 17 april.
Vanmorgen gaan we vroeg ontbijten. De franse wijnhandelaar zit ook al aan zo'n piep-, rond tafeltje. Vandaag moet hij klanten zien in de City. Wij gaan een heel stuk metroën, richting noord tot "191 Street". Cloisters bezoeken. Dat ligt op een heuvel waar vroeger een fort stond. Het zicht is prachtig en we genieten van de wandeling door het park. De eekhoorntjes zijn hier minder schuw. Ze schrikken niet van de vele joggers en komen dichtbij. In het museum Cloisters zijn ruines van europese kloosters samengebracht. Na de franse revolutie werden muren, gewelven, wandtapijten, hele kloostergangen verkocht. Een deel kwam uiteindelijk hier terecht. De plaats wordt druk bezocht door scholen en...toeristen als wij.
Hier ten noorden Central Park ziet het er heel anders uit dan in Downtown Manhattan. Op straat hoor je meest spaans of ook veel onverstaanbaars spreken. We dachten er een hapje te eten, maar namen de metro terug tot aan de Metropolitan. In de Met-shop een boekje halen en in 't park gaan zitten, leek een heel goed idee. Onze voeten hadden werkelijk een beetje genoeg van al dat stappen. En, we waren bij Guggenheim langsgeweest, maar die had vandaag vrij! Pech, de groene gids volgende keer beter lezen!
Central Park is heerlijk deze tijd van het jaar. We namen een Hot Dog aan een standje en zochten een plaatsje onder een oude wilg bij de vijver, bij de Turtelpond. Genieten van de bloesems en het gefluit en gekwetter van die rare vogels hier. We zagen een oranje parkiet, een reuze-roodborst, ja ook spreeuwen en duiven. Op de rotsen aan de schaduwkant van de vijver liggen wel 9 waterschildpadden te zonnen. Verder in de vijver zie je tal van kopjes boven water komen, en weer onder en weer boven .....Ik was van plan iets Renoir-Monet-achtig te schetsen, nu met zoveel schilderijen vers in het hoofd, een bonte mengeling... De roeiers op de vijver lijken net bij Auguste en Claude weggelopen en het groen, rimpelend water weerspiegelt de Forsythia en de lichtgroene wilg links aan de overkant. En helemaal aan de andere zijde een monumentaal terras met statige, brede trappen aan weerszijden...alsof straks daar adellijke dames in ruisende jurken en elegante parasolletjes naar beneden zullen zweven. Een fontein spuit waterpluimen uit een gevleugeld figuur, het verfrist mijn aquarel. Ja, ik kan me dikwijls indenken hoe ik het zal schilderen, maar echt in de verf zetten...
We eindigden onze luie namiddag met een "stroll" langs 7th ave. Maar het werd meer een struggle dan een stroll. De werkende new yorkers hadden beslist om ook net nú hun buro's en andere schuiplaatsen te verlaten, richting metro- en treinstations. Ik raakte René kwijt in de drukte. Zoeken had geen zin. Zonder gsm en tenslotte ook nog zonder keycard stond ik om halfzeven voor onze gesloten hotelkamer. In 't kort: geen paniektoestanden. Een briefje bij de deur gelegd voor René. Een flesje Mountaindew en een flesje spuitwater gehaald bij de drogist op Queery Square. En jawel, terug bij kamer 1104 gekomen, was het briefje weg, ...René teruggevonden.
Morgen nog een half dagje New York. Het belooft weer zonnig te worden...