Een mooie dag om jullie een gelukkig en blij 2009 te wensen.
Ja, echt, ook even tijd om te bloggen, zo kort na de kerst al.
Dat komt omdat James, ons kleinkind-logeetje, nu nog heerlijk slaapt.
Enige minuten geleden nog kroop hij grommend van hoofdeind naar voeteneind en besliste meteen dat deze inspanning eigenlijk al te veel was ...té vroeg. Nog een beetje uitslapen...
Het nieuwjaarsbezoek aan mémé en pépé in Asper en het rondstoeien met Senne en Florientje, beide zowat 1jaar ouder dan hijzelf heeft héél veel van z'n energie gevraagd.
Maar 't was heel plezant. Alleen, Florien is sterker dan hij is. James werd kort na een lieve begroeting, neuze-neuze, omvergelopen...per ongeluk.
Jonas, grote broer van Senne, had ook meteen door dat James de kleinste van den ronddribbelende "gang" was die dag en noemde hem meteen "Jamesje". Jonas is al 3 1/2 jaar, sinds hij naar de kleuterschool gaat in Poelkapelle, spreekt hij schattig westvlaams . Daar had hij een nieuwjaarsversje geleerd. Een grote, mooi geschilderde kartonnen kaars illustreerde het geheel. Super: in de kartonnen kaars was ook nog een ronde opening waar de kleuter z'n blozend gezichtje doorstak. Jonas durfde en declameerde met veel overtuiging. We stonden in bewondering.
Zo zit ik bij kadootjes, pralientjes,een stapeltje strijkgoed en dennebomenkerstkaarsjes, te bedenken dat kerst en nieuwjaar weer eens voorbij zijn. Ze waren "echter", het was kouder dan de vorige jaren en daarnet zei Cate aan de telefoon dat het was beginnen sneeuwen in Lotenhulle. Het sfeertje van de kerstblog weer...."vroeger"... er waren heel andere kerstvakanties vroeger. Dikwijls zijn we met de trein tot in Spa gereden om vandaar uit een winterwandeling te maken. Vroeg opstaan. In een rugzak een pakje boterhammen en warme thee - koffie voor grootvader-. En door het raam turen...wie het eerst sneeuw zag...
Voorbije december was vol blijde boodschappen: Merlijn werd 10 december geboren, Borre de 23ste en dan op 31 december Wiebe. En we mogen ze nog allemaal eens gaan bezoeken.
Januarie sprankelt echt .
Voor februarie zijn er ook al plannen. Ja, Tim en Cate zullen verhuizen, maar dat lijkt me een perpetuum non mobile ttz er komt geen vaart in voorlopig.
Feesten doen we voor de verjaardag van grootvader. Een datum moeten we nog vastleggen. Het wordt dan meteen ook de laatse nieuwjaar-2009-viering in de familie.
Maart en verder wil ik nog niet aan denken. Het gaat zó al snel genoeg en ik moet sebiet hier ook het vandaag nog waarmaken!
donderdag 1 januari 2009
zaterdag 20 december 2008
Kerstblog
Beste papa, grootvader, overgrootvader,
Het is weer kaartjestijd. Kerstmis nadert dus.
We zullen het nog eens zonder sneeuw moeten doen dit jaar
Ik denk terug aan 1964. Toen was de kerst wél wit.
Alleen een huis of 5, 6 in de straat waren af.
We speelden buiten met onze droge-erwtjespistolen en achtervolgden mekaar door de tuinen. Er waren nog geen afsluitingen....en de kerst was wit.
We hadden het warm met de dubbele wanten en de passe-montange die mama voor ons breide.
En wat zijn we gelukzakken zo'n herinnering te kunnen opschrijven.
Ik deed m'n best om mooi te schrijven voor je:
Zalig kerstfeest, papa
en een goede gezondheid en veel dagen samen in 2009.
Het is weer kaartjestijd. Kerstmis nadert dus.
We zullen het nog eens zonder sneeuw moeten doen dit jaar
Ik denk terug aan 1964. Toen was de kerst wél wit.
Alleen een huis of 5, 6 in de straat waren af.
We speelden buiten met onze droge-erwtjespistolen en achtervolgden mekaar door de tuinen. Er waren nog geen afsluitingen....en de kerst was wit.
We hadden het warm met de dubbele wanten en de passe-montange die mama voor ons breide.
En wat zijn we gelukzakken zo'n herinnering te kunnen opschrijven.
Ik deed m'n best om mooi te schrijven voor je:
Zalig kerstfeest, papa
en een goede gezondheid en veel dagen samen in 2009.
maandag 11 augustus 2008
maandag 23 juni 2008
Sunday in Aarstelaar...
Quite an exceptional Sunday.
We went for a walk in the Rubens-Park,
near the Open-Air Museum, Middelheim,
Admired the big variety of trees and plants
In this carefully designed "giant"garden.
The Azela's had already gone and so had the Irisses.
But coming to the little garden
which you enter through a low wooden gate,
we saw the pond with waterlillies.
All the knobs were closed and sadly too,
some floated on the rippled surface, loose...
René walked on to see the whiteleafed Ahorn,
while I picked up three knobs and took them home.
They happily survived this Sunday afternoon,
and opened slightly
after a wash from rain and hail.
I thought it a fine wonder
worth to share with you...
We went for a walk in the Rubens-Park,
near the Open-Air Museum, Middelheim,
Admired the big variety of trees and plants
In this carefully designed "giant"garden.
The Azela's had already gone and so had the Irisses.
But coming to the little garden
which you enter through a low wooden gate,
we saw the pond with waterlillies.
All the knobs were closed and sadly too,
some floated on the rippled surface, loose...
René walked on to see the whiteleafed Ahorn,
while I picked up three knobs and took them home.
They happily survived this Sunday afternoon,
and opened slightly
after a wash from rain and hail.
I thought it a fine wonder
worth to share with you...
vrijdag 20 juni 2008
Midzomer
Midzomer is er al.
Tims' verjaardag is alweer voorbij en morgenavond speelt hij met Cross Town Traffic in Luik. Cate supportert samen met Sandra backstage, vermoed ik.
Daarmee komt "Onze" James weer hier logeren.
Het weer belooft van alles, ook goed en warm,
dus wordt het misschien een beetje zwembadjes-weekend.
Als goeie oma vergeet ik regelmatig wat,
maar toen ik in de Fun een badje zag met Winnie de Pooh en vriendjes,
dan moest dát toch meteen in de winkelkar.
Ik weet niet of je van Cate soms een blogje leest. Ik weet zelfs niet of ze een blog heeft en ... waar zou ze nog tijd vinden om daar wat te tikken?
Ze zijn dus reuze bezig landeigenaars te worden in de Vlaamse Ardennen, in Elst en dat ligt vlak naast Michelbeke waar "ons" Decroo woont, minister Decroo! Of dat invloed zal hebben op de toekomst van James? Daar maakt niemand zich momenteel druk om.
Waar ik me druk om kan maken: om mensen die hun werk niet doen of toch niet naar behoren.
Momenteel is dat de chauffageman bij grootvader ...en 't werkt ferm op n'n systeem. de rekeningen lopen op, maar de brander, 5 jaar oud, doet het nog steeds niet naar behoren.
En waar ik me nog druk om maak is dat negatieve dingen al eens zoeken in die ene maand samen te komen. Je bent het één nog niet te boven en daar is weer "poef" iets anders in 't honderd aan 't lopen.
Gelukkig kan ik er weer eens over babbelen, schrijven en zagen tegen jullie.
Zie, het gaat alweer super, de ernergie stroomt alweer te over.
Bedankt voor 't lezen en tot een volgende blogje....
Tims' verjaardag is alweer voorbij en morgenavond speelt hij met Cross Town Traffic in Luik. Cate supportert samen met Sandra backstage, vermoed ik.
Daarmee komt "Onze" James weer hier logeren.
Het weer belooft van alles, ook goed en warm,
dus wordt het misschien een beetje zwembadjes-weekend.
Als goeie oma vergeet ik regelmatig wat,
maar toen ik in de Fun een badje zag met Winnie de Pooh en vriendjes,
dan moest dát toch meteen in de winkelkar.
Ik weet niet of je van Cate soms een blogje leest. Ik weet zelfs niet of ze een blog heeft en ... waar zou ze nog tijd vinden om daar wat te tikken?
Ze zijn dus reuze bezig landeigenaars te worden in de Vlaamse Ardennen, in Elst en dat ligt vlak naast Michelbeke waar "ons" Decroo woont, minister Decroo! Of dat invloed zal hebben op de toekomst van James? Daar maakt niemand zich momenteel druk om.
Waar ik me druk om kan maken: om mensen die hun werk niet doen of toch niet naar behoren.
Momenteel is dat de chauffageman bij grootvader ...en 't werkt ferm op n'n systeem. de rekeningen lopen op, maar de brander, 5 jaar oud, doet het nog steeds niet naar behoren.
En waar ik me nog druk om maak is dat negatieve dingen al eens zoeken in die ene maand samen te komen. Je bent het één nog niet te boven en daar is weer "poef" iets anders in 't honderd aan 't lopen.
Gelukkig kan ik er weer eens over babbelen, schrijven en zagen tegen jullie.
Zie, het gaat alweer super, de ernergie stroomt alweer te over.
Bedankt voor 't lezen en tot een volgende blogje....
mama tartine
maandag 28 april 2008
Terug in lentelijk België
Maandagochtend en drukker dan normaal, lijkt het.
Met jetlag-syndromen toch om 8.30 opgestaan.
René vertrok net naar het werk.
Het is wel leuk terug thuis zijn, maar...het was ginder in Wilmore en Barlington toch ook goed leven. NY geeft nog steeds die bruisende "buzz in m'n oren". En, ja, ik kan me nog héél levendig het geluid van de vuilkarren voorstellen in "onze" 32nd street om 4u. elke morgen. Maar dat vervaagt en is tenslotte niks naast de fantastische ervaringen. Stel je voor IK HEB ZITTEN SCHETSEN OP EEN BANKJE IN CENTRAL PARK !!! En de Brooklyn Bridge helemaal teneinde gewandeld...uit noodzaak, we moesten dringend een broodjeszaak opzoeken. We zagen het meteen: Brooklyn is Manhattan niet! Hier valt niet te flaneren.
En de Empire State Building ...je staat er op de 102de verdieping en je ziet heel New York, van de bergen voorbij Harlem, over Queens, Brooklyn, ook Long Island. Je ziet de Hudson naar de Oceaan stromen onder de Verazano's-Narrow-Bridge door, Manhattan, Greenwich Village, de tunnels en de treinverbindingen met New Jersey. We zagen alles schitteren in de zon, de blauwe lucht alles omarmend
Washington...gaven we, na ons bezoek aan de memorials en de fameuze cherryblossoms, Pope Leighey House van Lloyd Wright, Georgetown en al de musea, 7 sterren meer. Een heel mooie, groene stad. We waren ook een paar dagen te gast bij heel lieve amerikanen. Allez, Bill is wel een Nieuw Zeelander en heeft samen met z'n amerikaanse vrouw zoon en dochter een heel stukje van de wereld gezien. Ze kennen Aki al sedert ze stage deed in Wilmington 2 jaar terug. Ze is er altijd welkom. Voor mij heel geruststellend natuurlijk, ze is echt niet alleen in die grote,vreemde wereld.
De laatste week mochten we nog genieten van Aki, Fai, Simba, Prisca en Dennis in Baltimore.
We zagen Fai heel leuk zwemmen en speeltjes aanbrengen die we voor haar in het meer gooiden. Ze kreeg er maar niet genoeg van.
We gingen zondags ontbijten, met ontzeggelijk lekkere pannenkoeken en maple-syrup, bacon met eitjes, toast en ham.
Het laatste weekend waren we gelogeerd in het huisje aan de zee, bij de ouders van Sally en Terry. Sally gidste ons een hele dag door een natuurgebied bezuiden Wilmington, waar de Delaware rivier de oceaan bereikt. We zagen heel wat roofvogels, waadvogels, reigers en net ook nog een wegspurtende vos, heel mooi.
Philadelphia, de laatste stad die we bezochten, was ook schitterend en verrasend
Aki en ik hadden geen zin in Musea en lieten René rustig op zijn tempo zijn tour doen in Philadelphia National Museum: Duchamps, Muchat, de impressionisten en nog een heleboel meer. Er is toch wel dagen kijkwerk aan kunstwerken die we hier zelden te zien krijgen.
Aki en ik gingen dus "stad kijken" in plaats van schilderijen zien. Het werd een heel intressant tochtje, Aki was hier al op verkenning geweest. We gingen het nieuwe, heel modern opgevatte theater bekijken, de artistenbuurt, die vlak naast de oude stad ligt, genoten van een ijs in een hippiestijl-ijssalon.
En toen was het tijd om de vlieger terug te nemen in Phila International Airport......
Als je meer amerika-verhaal wil, hou dan m'n kriskras in het oog. Het kan wel een tijdje duren eer ik alles ingetikt krijg....
Met jetlag-syndromen toch om 8.30 opgestaan.
René vertrok net naar het werk.
Het is wel leuk terug thuis zijn, maar...het was ginder in Wilmore en Barlington toch ook goed leven. NY geeft nog steeds die bruisende "buzz in m'n oren". En, ja, ik kan me nog héél levendig het geluid van de vuilkarren voorstellen in "onze" 32nd street om 4u. elke morgen. Maar dat vervaagt en is tenslotte niks naast de fantastische ervaringen. Stel je voor IK HEB ZITTEN SCHETSEN OP EEN BANKJE IN CENTRAL PARK !!! En de Brooklyn Bridge helemaal teneinde gewandeld...uit noodzaak, we moesten dringend een broodjeszaak opzoeken. We zagen het meteen: Brooklyn is Manhattan niet! Hier valt niet te flaneren.
En de Empire State Building ...je staat er op de 102de verdieping en je ziet heel New York, van de bergen voorbij Harlem, over Queens, Brooklyn, ook Long Island. Je ziet de Hudson naar de Oceaan stromen onder de Verazano's-Narrow-Bridge door, Manhattan, Greenwich Village, de tunnels en de treinverbindingen met New Jersey. We zagen alles schitteren in de zon, de blauwe lucht alles omarmend
Washington...gaven we, na ons bezoek aan de memorials en de fameuze cherryblossoms, Pope Leighey House van Lloyd Wright, Georgetown en al de musea, 7 sterren meer. Een heel mooie, groene stad. We waren ook een paar dagen te gast bij heel lieve amerikanen. Allez, Bill is wel een Nieuw Zeelander en heeft samen met z'n amerikaanse vrouw zoon en dochter een heel stukje van de wereld gezien. Ze kennen Aki al sedert ze stage deed in Wilmington 2 jaar terug. Ze is er altijd welkom. Voor mij heel geruststellend natuurlijk, ze is echt niet alleen in die grote,vreemde wereld.
De laatste week mochten we nog genieten van Aki, Fai, Simba, Prisca en Dennis in Baltimore.
We zagen Fai heel leuk zwemmen en speeltjes aanbrengen die we voor haar in het meer gooiden. Ze kreeg er maar niet genoeg van.
We gingen zondags ontbijten, met ontzeggelijk lekkere pannenkoeken en maple-syrup, bacon met eitjes, toast en ham.
Het laatste weekend waren we gelogeerd in het huisje aan de zee, bij de ouders van Sally en Terry. Sally gidste ons een hele dag door een natuurgebied bezuiden Wilmington, waar de Delaware rivier de oceaan bereikt. We zagen heel wat roofvogels, waadvogels, reigers en net ook nog een wegspurtende vos, heel mooi.
Philadelphia, de laatste stad die we bezochten, was ook schitterend en verrasend
Aki en ik hadden geen zin in Musea en lieten René rustig op zijn tempo zijn tour doen in Philadelphia National Museum: Duchamps, Muchat, de impressionisten en nog een heleboel meer. Er is toch wel dagen kijkwerk aan kunstwerken die we hier zelden te zien krijgen.
Aki en ik gingen dus "stad kijken" in plaats van schilderijen zien. Het werd een heel intressant tochtje, Aki was hier al op verkenning geweest. We gingen het nieuwe, heel modern opgevatte theater bekijken, de artistenbuurt, die vlak naast de oude stad ligt, genoten van een ijs in een hippiestijl-ijssalon.
En toen was het tijd om de vlieger terug te nemen in Phila International Airport......
Als je meer amerika-verhaal wil, hou dan m'n kriskras in het oog. Het kan wel een tijdje duren eer ik alles ingetikt krijg....
donderdag 17 april 2008
Cloisters in Uptown New York
Donderdag, 17 april.
Vanmorgen gaan we vroeg ontbijten. De franse wijnhandelaar zit ook al aan zo'n piep-, rond tafeltje. Vandaag moet hij klanten zien in de City. Wij gaan een heel stuk metroën, richting noord tot "191 Street". Cloisters bezoeken. Dat ligt op een heuvel waar vroeger een fort stond. Het zicht is prachtig en we genieten van de wandeling door het park. De eekhoorntjes zijn hier minder schuw. Ze schrikken niet van de vele joggers en komen dichtbij. In het museum Cloisters zijn ruines van europese kloosters samengebracht. Na de franse revolutie werden muren, gewelven, wandtapijten, hele kloostergangen verkocht. Een deel kwam uiteindelijk hier terecht. De plaats wordt druk bezocht door scholen en...toeristen als wij.
Hier ten noorden Central Park ziet het er heel anders uit dan in Downtown Manhattan. Op straat hoor je meest spaans of ook veel onverstaanbaars spreken. We dachten er een hapje te eten, maar namen de metro terug tot aan de Metropolitan. In de Met-shop een boekje halen en in 't park gaan zitten, leek een heel goed idee. Onze voeten hadden werkelijk een beetje genoeg van al dat stappen. En, we waren bij Guggenheim langsgeweest, maar die had vandaag vrij! Pech, de groene gids volgende keer beter lezen!
Central Park is heerlijk deze tijd van het jaar. We namen een Hot Dog aan een standje en zochten een plaatsje onder een oude wilg bij de vijver, bij de Turtelpond. Genieten van de bloesems en het gefluit en gekwetter van die rare vogels hier. We zagen een oranje parkiet, een reuze-roodborst, ja ook spreeuwen en duiven. Op de rotsen aan de schaduwkant van de vijver liggen wel 9 waterschildpadden te zonnen. Verder in de vijver zie je tal van kopjes boven water komen, en weer onder en weer boven .....Ik was van plan iets Renoir-Monet-achtig te schetsen, nu met zoveel schilderijen vers in het hoofd, een bonte mengeling... De roeiers op de vijver lijken net bij Auguste en Claude weggelopen en het groen, rimpelend water weerspiegelt de Forsythia en de lichtgroene wilg links aan de overkant. En helemaal aan de andere zijde een monumentaal terras met statige, brede trappen aan weerszijden...alsof straks daar adellijke dames in ruisende jurken en elegante parasolletjes naar beneden zullen zweven. Een fontein spuit waterpluimen uit een gevleugeld figuur, het verfrist mijn aquarel. Ja, ik kan me dikwijls indenken hoe ik het zal schilderen, maar echt in de verf zetten...
We eindigden onze luie namiddag met een "stroll" langs 7th ave. Maar het werd meer een struggle dan een stroll. De werkende new yorkers hadden beslist om ook net nú hun buro's en andere schuiplaatsen te verlaten, richting metro- en treinstations. Ik raakte René kwijt in de drukte. Zoeken had geen zin. Zonder gsm en tenslotte ook nog zonder keycard stond ik om halfzeven voor onze gesloten hotelkamer. In 't kort: geen paniektoestanden. Een briefje bij de deur gelegd voor René. Een flesje Mountaindew en een flesje spuitwater gehaald bij de drogist op Queery Square. En jawel, terug bij kamer 1104 gekomen, was het briefje weg, ...René teruggevonden.
Morgen nog een half dagje New York. Het belooft weer zonnig te worden...
Vanmorgen gaan we vroeg ontbijten. De franse wijnhandelaar zit ook al aan zo'n piep-, rond tafeltje. Vandaag moet hij klanten zien in de City. Wij gaan een heel stuk metroën, richting noord tot "191 Street". Cloisters bezoeken. Dat ligt op een heuvel waar vroeger een fort stond. Het zicht is prachtig en we genieten van de wandeling door het park. De eekhoorntjes zijn hier minder schuw. Ze schrikken niet van de vele joggers en komen dichtbij. In het museum Cloisters zijn ruines van europese kloosters samengebracht. Na de franse revolutie werden muren, gewelven, wandtapijten, hele kloostergangen verkocht. Een deel kwam uiteindelijk hier terecht. De plaats wordt druk bezocht door scholen en...toeristen als wij.
Hier ten noorden Central Park ziet het er heel anders uit dan in Downtown Manhattan. Op straat hoor je meest spaans of ook veel onverstaanbaars spreken. We dachten er een hapje te eten, maar namen de metro terug tot aan de Metropolitan. In de Met-shop een boekje halen en in 't park gaan zitten, leek een heel goed idee. Onze voeten hadden werkelijk een beetje genoeg van al dat stappen. En, we waren bij Guggenheim langsgeweest, maar die had vandaag vrij! Pech, de groene gids volgende keer beter lezen!
Central Park is heerlijk deze tijd van het jaar. We namen een Hot Dog aan een standje en zochten een plaatsje onder een oude wilg bij de vijver, bij de Turtelpond. Genieten van de bloesems en het gefluit en gekwetter van die rare vogels hier. We zagen een oranje parkiet, een reuze-roodborst, ja ook spreeuwen en duiven. Op de rotsen aan de schaduwkant van de vijver liggen wel 9 waterschildpadden te zonnen. Verder in de vijver zie je tal van kopjes boven water komen, en weer onder en weer boven .....Ik was van plan iets Renoir-Monet-achtig te schetsen, nu met zoveel schilderijen vers in het hoofd, een bonte mengeling... De roeiers op de vijver lijken net bij Auguste en Claude weggelopen en het groen, rimpelend water weerspiegelt de Forsythia en de lichtgroene wilg links aan de overkant. En helemaal aan de andere zijde een monumentaal terras met statige, brede trappen aan weerszijden...alsof straks daar adellijke dames in ruisende jurken en elegante parasolletjes naar beneden zullen zweven. Een fontein spuit waterpluimen uit een gevleugeld figuur, het verfrist mijn aquarel. Ja, ik kan me dikwijls indenken hoe ik het zal schilderen, maar echt in de verf zetten...
We eindigden onze luie namiddag met een "stroll" langs 7th ave. Maar het werd meer een struggle dan een stroll. De werkende new yorkers hadden beslist om ook net nú hun buro's en andere schuiplaatsen te verlaten, richting metro- en treinstations. Ik raakte René kwijt in de drukte. Zoeken had geen zin. Zonder gsm en tenslotte ook nog zonder keycard stond ik om halfzeven voor onze gesloten hotelkamer. In 't kort: geen paniektoestanden. Een briefje bij de deur gelegd voor René. Een flesje Mountaindew en een flesje spuitwater gehaald bij de drogist op Queery Square. En jawel, terug bij kamer 1104 gekomen, was het briefje weg, ...René teruggevonden.
Morgen nog een half dagje New York. Het belooft weer zonnig te worden...
Abonneren op:
Posts (Atom)
