Terug naar de Far West - Eerste deel.

4 april - Zaventem - 10.20h.
Een rare dag, zoals dikwijls wanneer je op reis vertrekt. Je staat op met het gevoel dat er iets niet in orde is en dat wat je vandaag gaat doen niet goed te omschrijven valt. Het inpakken is gister vlot gegaan, zelfs de handbagage. In het klein zwart valiesje kon nog net de " droombeer", een kado van Aki toen ik eens opgenomen was in de kliniek in Mortsel.
De taxi is op tijd. Een "staiton-wagen", een beetje "shabby" looking net als de chauffeur. We rijden 2 keer de blok rond omdat "Shabby" de Borrekeslaan mist.
"René, als hij nu nóg eens de blok doet, gaan we met onze auto naar Zaventem...."
Die dreiging was helemaal niet nodig.
We stonden om 8.45h al met onze 3 valiezen en handbagage in de vertrekhall. Heel goed op tijd voor onze US Airways vlucht van 12.45h. !
Fantastisch, nu is er ook tijd om dit boekje in te huldigen, met een proloogje. Ik moet nog een echte goede titel zoeken...

Op vlucht USAir 751 - 17.20h. belgische tijd.
Puur verwennerij, superdelux brede zetels en 3 stewards om 11 passagiers te bedienen.
Ryan Air mocht best een kijkje komen nemen. Lui ontspannen, doet goed na de drukte van werk, inpakken, inkopen en niks vergeten.
Zelfs tijd om een krant te lezen, stel je voor. Er is een artikel over het boek van een Oekraïns schrijfster ...het komt pas in 2009 uit in het nederlands. Daar kijk ik naar uit.
-Verder lezen, dat kort de tijd. -
Ik denk terug naar het begin van de reis, de laatste security-controle voor we op de vlieger mochten, aan Gate 38. René was al door de controle. Dezelfde agent bekeek dan mijn pas en zag een piepklein stickertje op de achterflap. Ik vond het een beetje raar dat hij er me attent top maakte. Maar met z'n vraag "Waar komt het vandaan?" maakte hij me aan het schrikken. Hoe weet ik nu hoe dat stickertje er gekomen is?
"A-ah, u moet terug tot bij de mevrouw aan de bali." -"Maar, m'n echtgenoot heeft ook zo'n stickertje op zijn pas." René was teruggekomen tot bij de agent. Dat maakte het er niet beter op want zijn minuscuul stickertje was geparafeerd en het mijne niet! Echt, ik wist niet wat er me nu te wachten stond. Terug naar huis? Of?Terug naar de mevrouw aan de balie dus. Er volgde een kruisverhoor: Wie heeft dat stickertje erop geplakt? Hoe zag die persoon eruit? ? Heef hij u gevraagd wat er in uw bagage zat? Welke vragen heeft hij u nog gesteld? Natuurlijk wist niet alles meer. Dus begonnen ze de vragenlijst van vooraf aan: heeft hij dat gevraagd? en dit en dat?..., helemaal zoals bij het inchecken van de bagage. Daarmee was het nog niet af. Ik moest nog aan een blonde veiligheidsagente gaan vragen of ze mij gezien had bij het inchecken van de bagage. Ze zei toch wel "nee" zeker. Dan moest ik de "chap" beschrijven die aan het incheken van de valiezen had gestaan, een zwarte-zwarte die net begon aan z'n stage, leek het me... en toen mocht ik ineens door. Eindelijk weer een stap dichter bij Baltimore...
Onder het schrijven van dit stukje is er turbulentie opetreden, we waren de USA al redelijk dicht genaderd, dacht ik.
Hier boven de wolken is het prachtig zonnig. Hoe zou het bij Aki daar beneden zijn?
En dat er voor meer veiligheid gezorgd is na 9.11, dat is zeker.
Na het incident aan de check -in was het nog niet gedaan. Een half uurtje geleden stapte ik naar het toilet, passeerde de stewart en knikte. Een vriendelijk "How are you, ma'm?" En dan heel professioneel: Op welke rij zit u? Nummer van uw zitplaats? Hoe vond u het eten? Welke menu hebt u gekozen?
Echt voor ik een volgende keer een vliegtuig opstap, volg ik eerst weer geheugentraining.

5 april. - James 6 maand -

- Ja, James is een half jaar oud geworden.
Om 4h. deze morgen al wakker. Wachten op de eerste vogelgeluiden...maar het blijft stil en ik, slaap nog even terug in. Om kwart voor vijf is het nog steeds donker. Een kat miauwt ergens in huis. Simba? Dat is de zwarte kater van Aki en Dennis. Hij krabt aan de andere slaapkamerdeur. Simba wil vast bij Aki op het bed slapen. Dat doen meer katten... onze Sprokkel ook;
Nog even dommelen en omdraaien en ja, daar zingt toch eiNdelijk een wakkere vogel de zon vanachter de horizon. Ik hou het in bed niet meer uit. Als ik onze deur voorzichtig op een kiertje open, steekt er meteen een zwarte bere-snoet tussen, Fai. Ze begroet me uitbunig en nat. Ik ben meteen gewassen.